Z czasem w każdej rodzinie wypracowuje się swoisty styl spędzania świąt – u jednych lub u drugich rodziców, czasem na zmianę ( u jednych Wielkanoc, u drugich Boże Narodzenie), a bywa i tak, że po jakimś czasie młoda żona czuje się na tyle pewnie w roli gospodyni, że urządza święta we własnym domu i zaprasza na nie obie pary rodziców. Aby jednak tak się stało musi minąć przynajmniej kilka lat – lat wypełnionych wędrówkami między domami rodziców, podwójnych Wigilii i - niestety – pretensji i kłótni. Niełatwo bowiem pogodzić interesy mamy, teściowej i do tego swoje własne…

Jeżeli młodzi małżonkowie i ich rodzice mieszkają w tym samym mieście (albo chociaż sąsiednich) zazwyczaj nie mają wyjścia i muszą „odpracować” dwie Wigilie, a kolejne dni świąt upływają im na wędrowaniu z jednego domu do drugiego, na zasadzie: u twoich śniadanie, u moich obiad, a potem znów do twoich na kawę. Zaletą takiego rozwiązania jest chyba tylko to, że jesteście zmuszeni do spacerów, a to świetnie robi na przejedzenie.

Wad jest więcej: świętowanie upływa wam na ciągłym spoglądaniu na zegarek (żeby się tylko nie spóźnić), a i tak jesteście narażeni na wymówki („bo tam siedzieliście dłużej”). Kochającej mamie zawsze będzie za mało towarzystwa synka, zwłaszcza, jeśli na co dzień jesteście zapracowani i faktycznie nie macie zbyt wiele czasu dla rodziców. A kiedy jeszcze pojawią się wnuki, sytuacja staje się o niebo trudniejsza – dziadkowie chcą się nimi jeszcze nacieszyć, a tu trzeba wychodzić, bo „tam już na nas czekają”.

Wyjściem z takie sytuacji może okazać się takie zaplanowanie świąt, abyście mogli spędzić w jednym domu cały dzień – rodzice powinni dać się przekonać, że w ten sposób spędzicie razem z nimi więcej czasu. A Wigilia? Chyba jak dotąd czyli podwójna, ale w taki dzień warto trochę się wysilić i dać rodzicom to, czego naprawdę pragną czyli waszą obecność przy wigilijnym stole.